Paolo Russo (1969) bandoneonspeler, pianist en componist werd geboren in Pescara, Italië waar hij 26 jaar verbleef maar inmiddels is hij woonachtig in Denemarken na diverse muzikale omzwervingen die hem brachten in Londen, Parijs en New York. De piano was zijn eerste instrument hij behaalde twee diploma’s een in klassieke muziek in Italië in 1993 en een in jazzmuziek in Denemarken in 2002. In 2000 hoorde hij voor het eerst het geluid van de bandoneon tijdens zijn eerste reis naar Buenos Aires en werd onmiddellijk gegrepen door het unieke geluid. Hij droomde dat hij de bandoneon bespeelde in een grote concertzaal voor een geboeid publiek, soms komen dromen uit want jaren later stond hij op het podium van Carnegie Hall in New York voor 2000 toehoorders.

Russo heeft inmiddels 15 albums uitgebracht als solist of bandleider en hij werkte mee aan meer dan 50 producties met diverse muzikanten Zijn muziek is niet te vangen in één hokje het beweegt zich van jazz, tango, pop tot wereld muziek en klassiek. Een greep uit de lijst van zijn groepen/projecten : Overland Jazz Trio, Russo/Falgren Trio, ARC met Thommy Andersson (bs) en Josefine Cronholm (vcl), Paolo Russo Quintet, Eskar Trio meets Paolo Russo, Tangology met het Midwest Ensemble.

Dit album is geïnspireerd op de soundtracks van Italiaanse speelfilms uit de jaren ‘50 maar de composities zijn allen van de hand van Russo, het is eigenlijk een soundtrack zonder film. De bezetting van de groep is behoorlijk afwijkend van een standaard quartet. Behalve Russo op de bandoneon horen we Thommy Andersson (1973) op contrabas, David Hildebrandt (1976) op vibrafoon en Roberto Torto (1965) op diverse blokfluiten. We worden overstelpt met muziek tegenwoordig op tv, in films, op het internet, in de reclame, maar bijna altijd heeft de muziek een ondersteunende rol, met Imaginary Soundtrack willen we de zaak omdraaien, eerst de muziek om zodoende een verhaal te vertellen zonder filmbeelden, aldus Russo in het cd boekje. Als luisteraar moet ik stellen dat ze hierin voor 100% zijn geslaagd. Neem het openingsnummer “Madrugada” oftewel dageraad, je ziet als het ware de zon opkomen bij het aanzwellend geluid van de vibrafoon. Vanaf hier start een muzikale reis die je voorstellingsvermogen uitdaagt om tot concrete beelden te komen.

De titels lichten vaak een tip van de sluier zoals met “La Fanciulla Dagli Occhi Sognanti” (Het meisje met de dromerige ogen)of “La Foresta Dei Giganti” (het woud van de reusen). De fascinatie van Paolo voor reizen, geografie en kaarten komt tot uiting in het nummer “Azimuthal Equidistant”, dit stamt van azimuthal equidistant projection oftewel afstandsgetrouwe azimutale projectie ook wel genoemd Postelprojectie, klinkt allemaal heel ingewikkeld maar iedereen heeft zo’n voorstelling van zaken wel eens gezien, het is een kaartprojectie waar de hele wereld wordt afgebeeld op een cirkelschijf. De bandoneon en de tango zijn muzikale partners dus is er het nummer “Kontra-Tango”. De klanken van de verschillende instrumenten komen wonderwel met elkaar overeen, vibrafoon en bandoneon, contrabas en blokfluit ze vullen elkaar aan of zorgen voor nuanceringen. Het geheel is een waar feest van inspirerende geluiden die samen het niet bestaande filmgeluid tot werkelijkheid maken.

Jan van Leersum